Το σχολείο είναι μια περίοδος που με έχει σημαδέψει Γιώρη. Θα μου πεις δεν είμαι και πολύ πρωτότυπος. Ο κάθε άνθρωπος νομίζει πως ζει μια μοναδική ζωή ενώ ακριβώς δίπλα του ένα σωρό άλλοι περνάν τις ίδιες εμπειρίες και αυτοί με τη σειρά τους νομίζουν ότι ζουν μια μοναδικότητα. Τελοσπάντων σε αυτή την περίοδο είχα δασκάλα αγγλικών μια πολύ χαρισματική γυναίκα η οποία μέσα στη γνήσια αγωνία της να μας εφοδιάσει για τη ζωή που ερχόταν μπροστά, μας ανέθεσε μια φορά να γράψουμε το βιογραφικό μας σημείωμα. Ξέρεις, CV .
Κάτσαμε λοιπόν όλα τα παιδάκια και γράψαμε και ξέρεις κάτι; Συναρπαστικά και ωραία βιογραφικά είχαν μόνο οι καθωσπρέπει φλώροι, τα παιδιά που δε ζήλευε κανείς. Αντιθέτως αυτοί που βάζαν τα πολλά γκολ, είχαν γκόμενα,βγαίναν έξω ως αργά το βράδυ, οι μάγκες , τα αλητάκια είχαν βιογραφικά μπούρδες. Σκέψου το λίγο. Πόσοι από τους μεγαλόσχημους που ξέρεις, από αυτούς που κυβερνάν τον τόπο και διδάσκουν στα πανεπιστήμια είχαν συναρπαστικές ζωές; Ξέρεις τι θα κάνω; Θα κάτσω μια μέρα και θα γράψω για τους φίλους μας. Και θα αραδιάσω όλα εκείνα τα μη μετρήσιμα πράματα που δεν γράφονται στα βιογραφικά αλλά ενδεχομένως να κάνουν μια ζωή συναρπαστική. Και όχι τόσο τη δική σου ζωή όσο των φίλων σου που σε κοιτάν να αγορεύεις εν μέση οδώ δευτέρα βράδυ μπροστά σε ένα ανύπαρκτο ακροατήριο. Μη ρωτήσεις γιατί θα το κάνω.
Η άγνοια του κινδύνου είναι που μας κάνει γενναίους. Χαρούμενοι μέσα στην ασχετοσύνη μας πορευόμαστε στη ζωή και κάνουμε πράματα. Δε νομίζεις όμως ότι είναι και κάποιοι που πορεύονται με μιαν εσωτερική βεβαιότητα; Κάθε φορά που τους βλέπεις δεν είσαι σίγουρος ότι ξέρουν ακριβώς που θα πατήσουν το πόδι τους στο επόμενο βήμα; Μήπως όμως και οι άλλοι πιστεύουν το ίδιο για μας; Για να σου πω τη μαύρη αλήθεια δεν το νομίζω καθόλου. Δεν ξέρω να στο εξηγήσω αλλά έχω μια σιγουριά σαν αυτή που λένε ότι πρέπει να έχεις με τις ερωτήσεις κλειστού τύπου. Ξέρεις τι λένε οι μελέτες γι' αυτό; Ότι πρέπει να εμπιστεύεσαι την πρώτη απάντηση που δίνεις και να μην την αλλάζεις. Συνήθως η πρώτη απάντηση που δίνεις είναι και η σωστότερη.
Οι άνθρωποι πεθαίνουν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Μια γριά τις προάλλες ξέρεις πως πέθανε; Έκλεισε τα μάτια, βυθίστηκε και έφυγε. Είναι άλλοι που δεν θέλουν με τίποτα να πεθάνουν, βογγάνε, φωνάζουν, αγωνιούν. Ο τρόπος της ζωής τη σχέση έχει άραγε με τον τρόπο του θανάτου; Ο παππούλης λέει ότι στη ζωή είμαστε τελείως μόνοι ότι η ζωή είναι τελικά μια μοναχική υπόθεση. Δε θέλω να το πιστέψω αλλά να σου πω ότι ο θάνατος είναι σίγουρα μια μοναχική υπόθεση.
Και ξέρεις γιατί στα γράφω ολαυτά Γιώρη; Γιατί δεν χτύπησε το τηλέφωνο.
