και γεννηθήτω φως . . .

Κοίτα τι σούναι καμμιά φορά κένα παραμυθάκι που μας μάθανε το στοιχειώσαμε μύθους και κατάρες το τυλίξαμε μυστικά ψιθύρους, αράχνες υφάντρες κείπαμε στο φεγγάρι το στολίσει χλωμάδες και δροσούλες. Νάσου που ρίζωσε και πέταξε μπουμπούκια μυρωδάτα μέσαπο μυαλά μυστήρια, καρκιούλες σκοτεινές και βάλθηκα να το βαφτίξω. σύμβολα το ζώσω, νογήματα μεάλα, μπας και σας πείσω οτι ο Κόσμος από σας κρατιέται κιοτι σεις τον σπρώχνετε και πάει. φωτιά ποκείνη που δεσβήνει σας φωτίσω τις λεξούλες ποκείνες τις πρώτες που γραφτήκαν να διαβάστε λίγο πριν τυφλωθούν τα ματάκια σας. φωνούλα να κράξετε τόνομά σας νακουστεί πριν ξεχάσετε πως σας λένε. σας γυμνάσω τα μπρατσάκια τους Ουρανούς βαστήξετε να νιώστε μεγάλοι και σπουδαίοι λίγο πριν πέσουν να σας πλακώσουν.

ἡ Κηρ (τῆς Κηρός) = η θεά του θανάτου ή της μοίρας, όθεν το πεπρωμένον, ο θάνατος, ο όλεθρος. Κηριτρεφείς άνθρωποι = οι τρεφόμενοι μετά της Κηρός.
Κηραίνω = καταστρέφω, κεραϊζω
κηρεσσιφόρητος = ο φερόμενος υπό των Κηρών (= των Μοιρών)
το Κῆρ (του κῆρος, συνηριμένο εκ του κέαρ) = η καρδιά
κήροθι = από καρδιάς, με όλη μου την καρδιά
ο κηρός = ο κηρός των μελισσών, κήρινθος = τροφή των μελισσών
το κήρωμα = παν κατασκευασμένον εκ κηρού

κηρύσσω (παθ. μέλλοντας: κηρυχθήσομαι) = αγγέλω, εξυμνώ, εγκωμιάζω, δημόσια
κῆρυξ (του κήρυκος) = καθόλου δημόσιος αγγελιαφόρος. Κύριον έργον των κηρύκων ήτο να συγκαλούν την Συνέλευσιν. Ούτοι εκράτουν το λεγόμενον Σκήπτρον. Εθεωρούντο πρόσωπα ιερά και απαραβίαστα ως διατελούντες υπό την προστασίαν του Διός.
καρκαίρω = αντηχώ
σκήπτρον (δωρ. σκάπτον) = ράβδος, βακτηρία. Σκήπτρον επίσης ελάμβανον από των χειρών του κήρυκος οι εγειρόμενοι δια να ομιλήσουν (κατά τις συνελεύσεις). Σκηπτούχος, σκηπτοβάμων, σκηπτροφόρος, ομηρ.: σκηπάνιον

Φτού σου μωρέ μαθάκια μου // πλέξε ψυχούλα υφάντραμου
μαθάκιανθρωποφάγα // τοστραφτερόν ιστόνα
Μαθάκια πλήρη ονείρατα // νάρθου ποδώ οι λαχτάρες μου
ανοίξτε νακοιτάτε // ντυμένες αραχνούλες

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Θέλω να έχω περίοδο

Η ζωή μας, νομίζω, προχωράει είτε πολύ αργά, είτε τόσο γρήγορα, που δε μπορούμε να αντιληφθούμε αν ο ρυθμός της είναι πράγματι αυτός, ή παράγεται από την ατέλεια του συγχρονισμού της περιόδου γεγονότων που μας συμβαίνουν ξανά και ξανά. Όσο γελοίες και να 'ναι οι αποφάσεις που παίρνουμε και οι επιλογές που στηρίζουμε, καμιά φορά, όπως λέει και η Αγγελική, αξίζει να δεις το flop και να προσπαθήσεις να αδράξεις τη μέρα, δουλέυοντας πάνω σε αυτές... Παρ' όλο που η ακηδία μου δε μου αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία, νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να πιστεύω ότι οι καταχρήσεις δε θα πλήξουν σοβαρά τις εγκεφαλικές μου δραστηριότητες, τουλάχιστον σε ορίζοντα πενταετίας. Οι ασυνείδητες εξ' άλλου αυτολειτουργίες έχουν κατοχυρωθεί εδώ και χρόνια.
Δυσκολεύομαι πολύ να καταλάβω το ρόλο μου, δεν είμαι έτοιμος να βάλω τα τόσα σχετικά πράγματα σε μια σαφώς σαφή υποκειμενική τάξη. Μια τέτοια οριοθέτηση όμως, όσο στραβή και να φαίνεται, μπορεί να είναι η αρχή μιας περιοδικότητας που έχω ανάγκη. Ο κύκλος νομίζω ταιριάζει στην ηλικία μου. Άλλωστε η "έλλειψη" είναι "υπερβολή". Ενώ ο κύκλος ομορφαίνει τη ζωή, όπως η φατσούλα του βάκη. Στην αρχή του, ίσως δε θα ΄χεις το χρόνο να ασχοληθείς τόσο με τον ευατό σου, αλλά, έτσι κι αλλιώς και στο τέλος του κύκλου, πάλι τα ίδια έκανες! Θα τον ήθελα λίγο πιο μεγάλο. Δε θα με πειράξει να έχει την ίδια ευτυχία και ηδονή, απλά θα ήθελα να με πληγώνει λιγότερο. Όταν το περίγραμμά του θα πέφτει πάνω στον έτερο κύκλο, θα αναβλύζει από τα παγκάκια πρωινή αύρα, τα γκαρσόνια θα σε κερνάνε, γιατί δε θα μπορούν να κάνουν αλλιώς, η σάλτσα θα είναι έτοιμη και η τηλεόραση στο σπίτι θα ανάβει συχνότερα. Όμως, ο μεσημεριανός ύπνος δε θα σου τσακίζει το στομάχι και ό,τι γλυκά έχεις στο σπίτι θα είναι με το μέρος σου, γιατί όλες οι γυναίκες "μαλακώνουν" με αυτές τις αηδίες. Θα μαζεύεις τραγούδια από τον κάμπο και θα τα ακούς ταξιδεύοντας. Και αν δε θα σου φτάνει όλο αυτό, θα έχεις μια γλυκιά μελαγχολία, τα αυτιά σου θα είναι υπερευαίσθητα και το τσιγάρο σου σαν πρώτα.  
Ο κύκλος μπορεί να σου δώσει απαντήσεις πριν ακόμα σκεφτείς τις ερωτήσεις, γιατί είναι Ζωή.
 




Πρώτος Ήχος

Ο Κεφάλας με πηγαίνει στα μουσεία τις Κυριακές. Και ο περδίς καμμιά φορά τρώει το υπόλοιπο σουβλάκι μου άμα δεν πεινάω άλλο.

Και γω νοιχτοχέρης γίνομαι σα γίνεις νοιχτοπόδα. Γιατί Μεγάλο με βλέπεις και είμαι σταλήθεια. Πο υλικό των κούρων είμαι φτιαγμένος και ξέρω να σκοτώνω όνειρα. Εγώ βάφω τα μάρμαρα άσπρα και αιώνια, και άμα ξεμείνω από βρωμόλογα, σου λέω πως σαγαπώ πολύ και βάζω και ουρίτσα γυριστή στο ύψιλον το τελικό.

Μα τώρα πια καινούργιο νακάλυψα φωνήεν όγδοο να πιπιλάω. Σου ξέφυγε μέσατην κιθάρα σου γάκη μου σαν της μανούλας το φιλάκι και το άκουσα για την αγάπη σου την πρώτη να μιλάει μενα γελάκι ατσούμπαλο και δυο «ναι αμέ», να κεντάει οροφές με ύμνους γενέθλιους και να ποτίζει καπνούς τακροδαχτυλάκια.

Κι είδα ματάκιαγκαθάκια
Σκαμμένα βαθειά μέσα
Στα ζαρωμένα κούτελα της καλοσύνης.
Έχει ήλιο Εδώ πάνου

Θάλασσες γαληνημένες
Φορτωμένες μουτράκια ξένα
Κύματα έτοιμα να σκάσουνε χαμόγελα
Μα έχουμε ακόμα.

Στου βάγγου τη γκριμάτσα
και στην κάθε ξανθιά γαμιόλα του πρωινάδικου
ματάκια Μαύρα, κι απτο φως πιο μαύρα,
για πάντα κλειστά, Ματάκια.

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

Αγνατεύω τα φώτα της πόλης που τρεμοπαίζουν εκει κάτω...

Στο λιμάνι του Πειραιά καράβια αραγμένα απο το χθεσινό απαγορευτικό περιμένουν
σαν ήρεμοι γίγαντες να ξεκινήσουν να οργώσουν τα πελάγα..

Και το Μάτι μου συνεχίζει παραπέρα... Να και το σπίτι του Βάκη!
Μεσά θα είναι και θα κοιμάται αγκαλια με την πυρηνική ιατρική του Κανδαράκη!

Λίγο πιο αριστερά πέφτει το μάτι μου στο Σ.Ε.Φ,
ώχ να και ο γάκης που εξοικειώνεται με την καινούρια του LAG..

Και λέω να περπατήσω λίγο παραπέρα να συναντήσω και τους άλλους...
Βλέπω την αρχή της Καβάλας.. αλλα με χωρίζει το όρος Αιγάλεω απο το σάκη!
Μα τι λέω? Βλέπω και τα Μέγαρα και ο σάκης μάλλον έχει υπηρεσία! Και το μάτι μου ίσα που
καταφερνει να δει τον πύργο ελέγχου!

Τον κάκη όμως σίγουρα τον έχω καθαρά! Σπίτι με την κιθάρα στα χέρια, το skype ανοιχτό
και οι μπουρμπουλήθρες να βγαίνουν ασταμάτητα απο τον αμουδερό βυθό του ενυδρύου του!

Ο λάκης που να είναι? Βριλλήσια? Δώμα? Καμαρίνι? Η γλυφάδα με το μοντελάκι του? Όπου και να είναι
τον βλέπω κι αυτόν!

Εγώ με το τσιπουράκι μου στο χέρι θεατής της ζωής κάθομαι και χαζεύω μπροστά στην αχανή τσιμεντούπολη και
σκέφτομαι τα κουρέλια!

Άραγε να είναι όλοι σπίτια τους η κάπου μαζεμένοι να πίνουν ποτάκι χαλαρό παρέα με καλή μουσική?

Δεν είμαι μαζί σας να τσουγράω το γυαλί, αλλα σίγουρα το μυαλό μου είναι εκεί και σας προσέχω απο ψηλά!

Όπου και να είστε, ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!!!