http://www.youtube.com/watch?v=6-goA9-LV74

δεν ξέρω αν σου έχουν μιλήσει ποτέ για την παύση στην μουσική

άκου την έχει κάτι να πει,άκου την μαγεία της....

έχεις μιλήσει ποτέ τα λόγια της ψυχής με τα μάτια που κλαίνε ;

αυτό τον πόνο σε δίδασκε, αυτό τον καημό

είναι παιδί της ψυχής και του πόνου

γεννάται όταν και κάθε που είσαι μόνος σου και ξεσπάς

όπως το κενό στην ψυχή έτσι και αυτή στην μουσική

μα φέρνει συγκίνηση και αγαλλίαση

πόνεσε καρδούλα μου ,πόνεσε και χτύπα.....

σε μουσικές που δεν έχουν μέτρο

ταξίδεψε στα ταξίμια

στους μουσικούς δρόμους και στου μυαλού τα μονοπάτια

όχι σαν ''τους αλήτες'' αλλά σαν τους στεναγμούς που....

μέσα στα χρόνια γυρνούν και έρχονται από την Ανατολή

μέσα σε ένα άνεμο ζεστό και ξηρό που σαν περνά σε χαϊδεύει

φορτωμένος με κόκκους λεπτούς της ερήμου, Χασμίν

αυτή η άηχη μελωδία σου φέρνει τον καημό στα αυτιά σου

για να σε κάνει να ονειρευτείς

αυτά που δεν θα δεις και αυτά που δεν έκανες κτήμα σου

μικρό παραμυθάκι αρχινάς κάθε που χαράζει

μέσα στο μυαλό μου κάνεις την πίκρα στεναγμό....

μια μαγεμένη χώρα ,μια ανατολή.....

ένα χάραμα με ταξίμια και η φωνή

από τις προσευχές του Ιμάμη πάνω από έναν μιναρέ στην γη του προφήτη

και ο ήλιος ακόμη ανατέλλει στις καρδιές

και το ταξίδι είναι τόσο μακρύ

........μα που είναι η παύση ( ; )

Πουτανίτσες στα χακί

Δέν ξέρω απο που να αρχίσω και που να τελειώσω διότι τα συναισθήματα είναι πολλά
άσχημα και ανάμεικτα συνάμα..

Υπηρετώ κι εγώ όπως όλοι γνωρίζουμε πλέον στον Ελληνικό στρατό και διάγω αν γένει ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης.. Μόλις δύο μήνες βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση και
ομολογώ ότι τις τελευταίες 3 μέρες νιώθω χειρότερα ακόμα κι απο τότε που χώρισα!

Συνεχίζοντας να διαφωνώ πάντα με το φίλο μας με τη μεγάλη μύτη περί στρατιωτικής θητείας αρχίζω να καταλαβαίνω πως ο στρατός είναι μία κατάσταση η οποία σε μαθαίνει πως να είσαι άχρηστος, αχάριστος, φυγόπονος, ρουφιάνος και πώς θα ξεφύγεις από κάποιο ανώτερο μπαμπούλα! Δέν είναι λογικό να ξυπνάς στις 3 τα ξημερώματα για να πάς να σταθείς μπροστά απο μία αποθήκη πυρομαχικών η οποία ΔΕΝ έχει πυρομαχικά! δεν είναι λογικό να πας να στέκεσαι μέσα στο κρύο και το αγιάζι σε μία πύλη ντυμένος σα φορτωμένη γύφτικη λατέρνα, η στιγμή που όλη η περίφραξη του στρατοπέδου είναι πιο τρύπια κι απο τις φόρμες και τα σώβρακα του Κανάκη! Είναι ένα θέατρο του παραλόγου που σου γαμάει την ψυχολογία και σε κάνει άχρηστο!

Υποσημείωση : Αυτά είναι τα συναισθήματά μου και οι απόψεις μου τώρα που σταμάτησα να κάνω κάτι χρήσιμο, να μαγειρεύω και απλά κάθομαι και περιμένω την ώρα να περάσει για να πάω να φυλάξω άδεια κτήρια που τη σαβούρα που έχουν ούτε παλιατζής δεν έρχεται να τη σηκώσει!

Σε χρησιμοποιούν όσο θέλουν και στο τέλος σε πετάνε έξω χωρίς ένα ευχαριστώ...

ΕΡΜΟΥ

Δευτέρα βράδυ, σάκης,βάκης,γάκης,θάκης κλασσικά μαζευτήκαμε κέντρο για καμια μπύρα όπως συνήθως και αφού κάναμε μια βόλτα στα γνωστά στέκια και τίποτα δεν ανέπαυε τις ανήσυχες ψυχούλες μας αποφασίζουμε για άλλη μιά φορά περιπτερόμπυρα και υπαίθριο άραγμα! Που να πάμε που να πάμε...?? Πάμε ΕΡΜΟΥ λέμε να σαπίσουμε! Στο δρόμο προς τα εκέι πέφτει και η ιδέα να φέρουμε και την κιθάρα απο το αυτοκίνητο! Θεμιτό και τίμιο να τη φέρουμε παρέα με το μαντολίνο και αράζουμε σε μαρμάρινα σκαλάκια καταστήματος, του γνωστού Αθηναικού δρόμου πάντα! Παίζαμε κάμποση ώρα και όλη αυτή την ώρα πέρασαν διάφοροι περαστικοί! Μοναχικοί τύποι με τα ακουστικά στα αυτιά να ακούν τις δικές τους μελωδίες, ζευγαράκια χέρι χέρι να χαζεύουν τις βιτρίνες, κοριτσοπαρέες,αγοποπαρέες,τριχωτοί,κυριλέδες,τρέντυ,μεταλάδες, κουλτουριάρηδες,τεκνατζούδες και ένα σωρό άλλα τυπάκια! Και απο όλο αυτό το πλήθος βρέθηκαν να σταματήσουν να μας πούν 2 κουβέντες και να απολάυσουν λίγο απο τη μελωδική φωνή του γάκη και του βάκη μόνο 5 άτομα! Δεν αναφέρω τον αριθμό για να πώ ότι ήταν λίγοι, απλά για να συμπληρώσω σε αυτόν το ότι ήταν και οι 5 τους κατα 99,9% υπο την επήρεια ναρκωτικών! Όχι απο τα χοντρά... απο τα τα άλλα.. αυτά που λέει και το άσμα "Η λιτανεία του χασικλή"!!
Και όση ώρα ήμου εκέι και έβλεπα τους ανθρώπους να περνούν, να μας χαζεύουν και να θέλουν να σταματήσουν να ακούσουν, κανένας δεν το τόλμησε! Σταματούσαν στην απέναντι βιτρίνα με πλάτη προς εμάς,προσποιούμενοι ότι χαζεύουν τα ρόυχα,έτσι...για να ακούσουν 5 νότες! Το τόλμησαν μόνο οι 5 φίλοι μας που αναφέρω απο πάνω.. Όλοι οι υπόλοιποι αναρωτιέμαι τι φοβήθηκαν? Έναν κακό χαρακτηρισμό?Μήπως φανούν περιθωριακοί στους περαστικούς? Τι άραγε? Μήπως η ανθρώπινη επικοινωνία έχει γίνει πραγματικά δύσκολη στις μέρες μας?

Τι είναι αυτό που σε κάνει να σταματάς η και να μη σταματάς στον καλλιτέχνη στην ΕΡΜΟΥ να απολαύσεις τη μουσική του και να πεις δυό λόγια απλά?

Διπλωματούχος εμψυχωτής

Ξυπνάς το πρωί και έχεις ήδη καταλάβει τα πάντα। Έχεις καταλάβει ότι έκανες λάθος και ότι είσαι ο μεγαλύτερος μαλάκας στον κόσμο, είσαι ένας πεθαμένος προοδευτικός, ένας νεκραναστημένος συντηρητικός। Σου αρκεί μια φράση για να αρχίσεις να μιλάς, σου αρκεί μια εξυπνάδα για να το παίξεις ρήτορας। Οι αθώοι μπουνταλάδες σε κοιτάνε με το βλέμμα της συγκατάβασης και εσύ θες να τους περιφρονήσεις, να κατουρήσεις στις ψυχές τους και να χέσεις στους τάφους τους αλλά δε μπορείς। Δε μπορείς γιατί σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος। Θες να είσαι καλός και να σε παινεύουν και ξέρεις ότι είναι μάταιο και δεν πρόκειται ποτέ να γίνει। ''Είσαι καταδικασμένος'' είπε ο σοφός αγοραφοβικός δάσκαλος, ''είσαι καταδικασμένος να έχεις εραστές ή εχθρούς, δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση για σένα''। Και νιώθεις πολύ μόνος επειδή είσαι τελείως μόνος και είναι κρίμα που παντού περισσεύεις। Και θες να πιάσεις τους φίλους όλους και να τους βάλεις σε μια τεράστια αγκαλιά αλλά χτυπάει το τηλέφωνο και ξεχνιέσαι και πρέπει να το παίξεις κοινωνικός και ευγενικός , πράγμα που είσαι άλλωστε। Είσαι βαθύτατα ευγενικός και ας λες μαλάκα και άντε γαμήσου απλά οι άλλοι δεν σε καταλαβαίνουν। Κανείς δε σε καταλαβαίνει, μερικοί μόνο σε αγαπάνε, με εκείνο το μοναδικό τρόπο που η αγάπη χαρίζεται। Είναι γνωστό ότι η αγάπη χαρίζεται, σπαταλιέται σε ανθρώπους που δεν την αξίζουν, μοιράζεται απλόχερα σε ανθρώπους σεξουαλικά πεινασμένους που δεν καταλαβαίνουν।
Μιλάς πολύ ωραία και το ξέρεις, ο προφορικός λόγος είναι το φόρτε σου, σου αρέσει να λες। Αλλά δεν έπρεπε νε της μιλήσεις γιατί μόλις πεις την πρώτη λέξη όλα αλλάζουν, λες πράγματα που έχουν ειπωθεί εκατό χιλιάδες φορές και σε απομακρύνουν αμέσως από αυτό που αισθάνεσαι, περιγράφεις αυτό που αισθάνεσαι κι αμέσως αρχίζεις να αισθάνεσαι το αντίθετο, κυνηγάς τις λέξεις που θα σου εξασφαλίσουντην ευτυχία και θα σε υποχρεώσουν να ζήσεις ευτυχισμένος διαλέγοντας με προσοχή τις παρέες σου। Τελικά δεν έπρεπε να της μιλήσεις ποτέ μικρέ ψεύτη, έπρεπε μάλλον να γυρίσεις μια ταινία σαν ρομαντικός γνησίως κομπλεξικός, σαν τον Αλμοδόβαρ και τον Γούντι Άλεν। Η κάβλα όμως ξεχύλιζε ορμητικά από τα μηνίγγια σου, μην αφήνοντας επιλογές।
Ζεις τη δική σου ιστορία μαστοράκο και νομίζεις ότι ''κάτι συμβαίνει'' ξεχωριστό και ιδιαίτερο, δε μπορείς να καταλάβεις ότι είσαι μέσα στο σωρό κι ας διαβάζεις φιλοσοφία και ας μιλάς ωραία। Η πραγματική ζωή κυλάει ανελέητα και ξεγυμνώνεται εκεί που δεν το περιμένεις και σε αφήνει σύξυλο। Σε τρομάζει σχεδόν η ορμή της άνοιξης και οι χυμοί της εφηβείας, οι ασυγκράτητες δυνάμεις της φύσης που άλλο να μιλάς γι΄ αυτές και άλλο να τις βλέπεις μπροστά σου ολόρθες ωσάν φαλλούς έτοιμους να διαπεράσουν το κρανίο σου από το ένα αυτί στο άλλο και να σου ψιθυρίσουν βροντόφωνα ότι εσύ δεν είσαι γιαυτά, ότι όσοι μιλάνε πολύ ζουν λίγο। Τώρα πλέον δεν τρομάζεις σχεδόν, τρομάζεις στα σίγουρα και νιώθεις λειψός....Συγγνώμη, διάλειμμα για φαϊ , φάγαμε ήπιαμε συνεχίζουμε
Ήθελες να μιλήσεις για λουλούδια που ανθίζουν μέσα σε καρδιές; Ήξερες όμως ότι λουλούδι που ποτίζεται φαίνεται। Ήθελες να μιλήσεις για αγκαλιές που περικλείνουν τους φίλους; Καλύτερα άστο γιατί αυτοί θα σε διαβάσουν। Ήθελες να δώσεις την καρδιά σου ολόκληρη να τη βαστάνε δυο χεράκια; Καλύτερα σκάσε।
Νιώθεις μόνος γιατί είσαι μόνος। Η μοναξιά είναι καλός σύντροφος ή όχι;Είναι σίγουρα άσκηση είπε ένας από τους ανθρώπους που σε οδήγησαν στην ενηλικίωση। Είναι άσκηση η μοναξιά όπως και η σπουδή όπως και η ξενιτιά। Φαντάσου δηλαδή τι πούτσα είναι να σπουδάζεις μόνος στην ξενιτιά। Και η άσκηση σε τι ωφελεί;Ε, με την άσκηση μαθαίνεις। Μα δε θέλω να μάθω, η άγνοια είναι ευτυχία। Ψέματα λες, δε σε ενδιαφέρει και τόσο η ευτυχία। Ή μάλλον σε ενδιαφέρει σε θεωρητικό επίπεδο, στην πράξη γουστάρεις απεγνωσμένα επιτυχία। Ξέρεις.... δόξα, φήμη, γυναίκες, λεφτά।
Ξημερώνει η επόμενη μέρα και ο ήλιος λάμπει και βλέπεις ανθρώπινα πρόσωπα και ηρεμείς και η ανάσα σου δε ζορίζεται πια να βγει όπως χθες το βράδυ। Όποιος δεν είναι κακός είναι σίγουρα καλός και έχεις πλέον μια ελάχιστη αισιοδοξία γιατί ο άνθρωπος πέρα από ψυχή είναι και μια ευαίσθητη νευροχημική ισορροπία και εσύ σήμερα το πρωί έχεις πιει καφέ και ο ήλιος λάμπει।

κλέβω τις λάμψεις απ΄τα όνειρα της νύχτας τα όμορφα και στολίζω το σκοτάδι μου για να με δει....

τα λέει η ζωή καλά και εμείς τα μαθαίνουμε μέρα με τη μέρα

ανοίγουμε τα μάτια μας κάθε πρωί και γνωρίζουμε τον κόσμο

ο χρόνος κυλά ο κόσμος γυρίζει...αλλάζει...μεταμορφώνεται....αλλά....

τι κι αν αλλάζουν οι εποχές μικρέ μου η ψυχή του ανθρώπου δεν αλλάζει

χάθηκες μικρέ ταξιδιάρη (;) και κουβαλάς στην πλάτη μόνο εικόνες απ΄τα ταξίδια σου

πότε βουνό με πλαγιές απότομες πότε κοιλάδες και κάμποι απέραντοι

πότε θάλασσες φουρτουνιασμένες πότε θάλασσες γαληνεμένες

πότε η ψυχή μας ραγισμένη...άλλοτε σιμά μας όμορφα πρόσωπα με......

μάτια που γελάνε ,πότε άραγε να κλαίνε (;)

για πες μου μικρέ μου,κάτι όμορφο ,δεν θέλω πια αυτά τα σύννεφα...

που μόνο βροχή φέρνουν στον ουρανό μου.

μίλα μου για τις αψιλές κορφές που καμαρώνουν το κορμί της

μίλα μου για τις απέραντες γλυκιές θάλασσες που βρέχουν την αγκαλιά της

μίλα μου για τους βυθούς που κρύβει αχ ποιος βουτάει εκεί για να χαθεί στις ομορφιές και στα σκοτάδια που είναι κρυμμένα στης ψυχής και στου κορμιού της τα κρυφά τα μονοπάτια τα υγρά.

"της δάφνης φύλλα θα μασήσω σαν την Πυθία

και αφού πλαγιάσω και γλυκά ονειρευτώ

τα μέρη αυτά όπου ποθώ θα επισκεφτώ

και σαν σκιά θα φτάσω εκεί

και απ΄τα λακάκια της νερό απ΄την Κασταλία

γουλιά γουλιά θα σκύψω θα πιώ

και αφού ταξίδι κάνω και εκεί ξημερωθώ

πάλι πίσω θα με βγάλει ο δρόμος να γυρίσω

μα το νου και τη λαλιά μου θα έχω χάσει

μικρό παιδί στην αγκαλιά της θα γίνω αν βρεθώ" .

μα είναι η φωνή που ακούω στο σκοτάδι....μη λες πολλά θα κουραστείς στο τέλος....

θέλω τα μάτια του ήλιου να στεγνώσουν τη νωπή αυτή γη

να βγούμε ξυπόλυτοι να τρέξουμε,να μην υπάρχει τίποτα που να μας κάνει το βήμα μας βαρύ 

σήμερον των υδάτων αγιάζεται η φύσις

ωραία κάθονται τα χριστούγεννα στα μπαλκόνια και κοιτάζουν μέσα, το παλιό μπαούλο με τα προικιά της γιαγιάς και τις ζωγραφιές της ξαδερφούλας στο ψυγείο και μεις κάναμε κεφαλάκι ξημερώματα.

σαν το χιόνι πέφτει η φρίκη στο γιακά σου και κάθεται δες.
φριχτός κεφάλας, φριχτός περδής, φριχτός γιωργάκης, φριχτός δημής, φριχτός τεούλης.

Μα γω τα διάβασα όλα όσα είχα. Τώρα που δεν καίγομαι να γράψω έργα σπουδαία και που ο oldfield μέπεισε ότι we're never going to get to france μπορώ να κάθομαι εδώ δίπλα σου να γράφω για νεράκια μιας και η γη σαν θεά Γαία είναι η μεγάλη γονιμοποιός δύναμη, που γεννά τα πάντα με τον εναγκαλισμό του βρέχοντος Ουρανού.

σε θυμάμαι σε στήλες ηράκλειες κρεμασμένη, απτη μία να ορίζεις που τελειώνει ο Κόσμος, και απτην άλλη να σκάβεις κολυμβήθρες να μας πλένεις τα ποδαράκια με δάκρυα παχιά και μυξούλες τρικυμίες. Στάσου νανέβω στο χειλάκι σου το πάνω, να φωνάξω τους φίλους μου να κατέβουμε στα μπούτια σου τάσπρα εν χορώ θηβαίες κόρες να χτυπάμε τα κεφάλια μας, να σκίζουμε τα ρούχα μας να κλαίμε τον αδερφό σου και να παρακαλάμε όπως ταφεί και τιμηθεί. Άσε με να σε πάρω μαζί μας στο Σούνιο στη Σερένα μέσα να μας καμαρώσεις πομπή διονυσιακή και μετά πέφτουμε μπλουμπ στο πέλαγο και το βαφτίζουμε ό,τι (αναφορικό λέμε) σου καβλώσει.

άχου μας χαζεύω σε Καρχηδόνες, Κυρήνες, Βυρητούς και πλατύ το χαμόγελό μου ξεχύνεται και σκίζει τα μάγουλά μου ρυτίδες σαν μας ξεβράζει έναν-έναν

καλός πια κεφάλας, καλός περδής, καλός γιωργάκης, καλός τεούλης, φριχ.. α μωρέ, καλός είναι.. καλός δημής.

---------------------------------------------------------------------
ΒΤW. Όντως ανεβάζουμε τραγωδία. Πρόβες γίνονται κατόπιν συνεννόησης στο θεατράκι όπισθεν του Αγίου Νικολάου, τέρμα Ασκληπιού στα εξάρχεια. Οι οντισιόν έχουν αρχίσει, αιτήσεις και περαιτέρω πληροφορίες στους συντάκτες. Η τραγωδία που ανεβαίνει είναι η Αντιγόνη του Σοφοκλή.