Κοίταξα το ρολόϊ μου βιαστικά κρατώντας το μεγάλο σάκο στο χέρι και στην
άλλη τις σακούλες με τα σουβενίρ.
άλλη τις σακούλες με τα σουβενίρ.
"Τρέχα, το χάνουμε το καράβι" φώναξα, κι αυτός έστριψε προς τα πίσω και μπήκε σε ένα ακόμα μαγαζί με τουριστικά! Περίμενα λίγα λεπτά, αλλά αυτός το χαβά του! "Κάτσε να πάρω και ένα τελευταιο δώρο για την κοπέλα μου και φύγαμε, προχώρα εσύ", μου φώναξε καθώς κοιτούσε τα ατελείωτα ψιλολοΐδια του μαγαζιού! Μέσα στα νεύρα έφυγα τρέχοντας για το λιμάνι όταν αντίκρυσα το Blue star να μπαρκάρει απο την προβλήτα!
Τον μαλάκα λέω, εξ' αιτίας της γκόμενάς του, το χάσαμε το καράβι, λες και θα τη σώσει ένα σκατολοΐδι απο το νησί, και χάνω και το εργαστήριο αύριο στη σχολή. Κάθησα σε ένα παγκάκι και τον περίμενα έτοιμος για καυγά ως που τον βλέπω να κατεβαίνει ατάραχος προς το λιμάνι σα να μη συμβαίνει τίποτα! Κι εκεί αρχίζει η λογομαχία η ατέλειωτη, "και είσαι έτσι" και "είσαι γιουβέτσι" και άλλα διάφορα γλυκανάλατα μέχρι που ηρεμήσαμε αφού στο ενδιάμεσο είχαμε εξαντλήσει κάθε πιθανό τρόπο αποχώρησης απο το νησί! Η λύση ήταν μία! Άραγμα στην κοντινή παραλία μέχρι το επόμενο πρωί που θα ερχόταν πάλι το καράβι!
Πήγαμε στην παραλία, αφήσαμε τα πράγματα κι εκεί ανοίγει μια μικρή σακούλα και μου δίνει μία μινιατούρα του αγαπημένου μου αυτοκινήτου σε κλίμακα 1:1.000.000.... Και μου λέει "Αυτό για σένα"...Τότε σκέφτηκα "Δεν είναι δυνατόν να χάσω το εργαστήριο και όλες τις δουλειές που έχω για ένα πλαστικό σουβενιράκι, δεν είναι δυνατόν!!" Άλλα το να τσαντιστώ ήταν πλέον ανούσιο.
Αράξαμε στην παραλία, κάναμε το μπάνιο μας, ενοχλήσαμε ολους τους λουόμενους παιζοντας ρακέτες, έννοείται πως στα πλαίσια του "θάρρος η αλήθεια" ζητήσαμε απο όποια κοπέλα μας γυάλισε να μας βάλει αντιηλιακό στην πλάτη, χαζέψαμε όλους τους... επιδέξιους...!!! Μέχρι που κατά το σούρουπο πήραμε φαγητό και μπύρες και γυρίσαμε στην παραλία για ύπνο! Και πίανουμε την κουβέντα παρέα με τις μπύρες και τελειωμό να μην έχει! Είπαμε τα πάντα!Για όλη μας τη ζωή,
τις πρώην, τις νυν, τις επόμενες, μεθεπόμενες κ.ο.κ, για τα σχολεία, για τη Μαρία, την Εκκλησία, για κάθε αμαρτία και όποια νέα εμπειρία! Μέχρι που ξημέρωσε και ήταν ώρα να πάρουμε το καράβι μπας και φτάναμε κάποια στιγμή στα σπίτια μας!Τον μαλάκα λέω, εξ' αιτίας της γκόμενάς του, το χάσαμε το καράβι, λες και θα τη σώσει ένα σκατολοΐδι απο το νησί, και χάνω και το εργαστήριο αύριο στη σχολή. Κάθησα σε ένα παγκάκι και τον περίμενα έτοιμος για καυγά ως που τον βλέπω να κατεβαίνει ατάραχος προς το λιμάνι σα να μη συμβαίνει τίποτα! Κι εκεί αρχίζει η λογομαχία η ατέλειωτη, "και είσαι έτσι" και "είσαι γιουβέτσι" και άλλα διάφορα γλυκανάλατα μέχρι που ηρεμήσαμε αφού στο ενδιάμεσο είχαμε εξαντλήσει κάθε πιθανό τρόπο αποχώρησης απο το νησί! Η λύση ήταν μία! Άραγμα στην κοντινή παραλία μέχρι το επόμενο πρωί που θα ερχόταν πάλι το καράβι!
Πήγαμε στην παραλία, αφήσαμε τα πράγματα κι εκεί ανοίγει μια μικρή σακούλα και μου δίνει μία μινιατούρα του αγαπημένου μου αυτοκινήτου σε κλίμακα 1:1.000.000.... Και μου λέει "Αυτό για σένα"...Τότε σκέφτηκα "Δεν είναι δυνατόν να χάσω το εργαστήριο και όλες τις δουλειές που έχω για ένα πλαστικό σουβενιράκι, δεν είναι δυνατόν!!" Άλλα το να τσαντιστώ ήταν πλέον ανούσιο.
Αράξαμε στην παραλία, κάναμε το μπάνιο μας, ενοχλήσαμε ολους τους λουόμενους παιζοντας ρακέτες, έννοείται πως στα πλαίσια του "θάρρος η αλήθεια" ζητήσαμε απο όποια κοπέλα μας γυάλισε να μας βάλει αντιηλιακό στην πλάτη, χαζέψαμε όλους τους... επιδέξιους...!!! Μέχρι που κατά το σούρουπο πήραμε φαγητό και μπύρες και γυρίσαμε στην παραλία για ύπνο! Και πίανουμε την κουβέντα παρέα με τις μπύρες και τελειωμό να μην έχει! Είπαμε τα πάντα!Για όλη μας τη ζωή,
Σε όλη τη διαδρομή στο καράβι ανταλλάξαμε πέντε κουβέντες το πολύ αφού την υπόλοιπη ώρα χαροπαλέυαμε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας! Φτάσαμε με τα πολλά στον Πειραιά, χαιρετηθήκαμε και πήρε ο καθένας το δρόμο του!
Τελικά το εργαστήριο το έχασα μιας και κόπηκα απο απουσίες, αλλα μικρό το κακό τελικά μιας και το πηρα το άλλο εξάμηνο, όμως το πλαστικό αμαξάκι είναι ακόμα πάνω στη βιβλιοθήκη μου εδώ και χρόνια για να μου θυμίζει το χαμένο καράβι και την αξέχαστη νυχτα εκέινη.. γιατί ...
"όσα ατελέιωτα διαβάσματα και να κάνεις, όσα εργαστήρια και να περάσεις, όσα καράβια και να χάσεις εξ' αιτίας τους, όσο και να βλαστημας για τους μαλάκες φίλους σου, μια βραδυά μαζί τους δε συγκρίνεται με ΤΙΠΟΤΑ"
Διαβάζω τα κείμενα του Θάκη...Δεν θα θελα να προβώ σε συγκρίσεις, μα παρόλο που δεν χρησιμοποιεί καθαρεύουσα, παρηχήσεις,εξεζητημένο (ή ακομη ξεχασμένο απο τους πολλους)λεξιλόγιο, μίλαει κατευθείαν στην καρδιά μου και θυμάμαι να τα χω ζήσει μαζι του όλα αυτα....Εγώ ήμουν ο φίλος που εδωσε την μινιατούρα,στον Πειραιά μαζί αγναντεύαμε τα καράβια και αλήθεια θυμάμαι να μου δίνει εκείνο το cd των Πυξ-λαξ.....Θάκη συνέχιζε να με βοηθας να θυμάμαι.....
ΑπάντησηΔιαγραφή