Οδηγός της ξεσκολισμένης εξυπνάδας είναι πάντα η τύφλα

Η θεμελιωδέστερη των ερωτήσεων είναι πάντα το γιατί।Γιατί; Ρωτώντας και μόνο, ακόμη κι αν δεν έχεις αξιόλογες απαντήσεις (που σίγουρα δεν έχεις), οδηγείσαι σε σκέψεις και σε τρόπους σκέψης μακριά από τη διαφήμιση, μακριά από τα καθιερωμένα και επιβαλλόμενα। Τώρα αν αυτές οι σκέψεις σε φέρνουν και πιο κοντά στην πραγματική ζωή είναι μια άλλη ιστορία। ''Γιατί διάλεξες εμένα;'' σε ρωτάει και δε μπορείς να της απαντήσεις στα μούτρα ότι ''εσύ με διάλεξες μωρή ηλίθια''। Εσύ με διάλεξες με το ξιπασμένο υφάκι σου, που κοίταγε υπεροπτικά την περήφανη παιδικότητά μας, εσύ με διάλεξες όταν κοίταγες με το ταπεινό σου βλέμμα όλο απορία τη θορυβώδη ευφυία μου। Και τώρα θες να σου απαντήσω γιατί σε διάλεξα εγώ। Καλά με κοροϊδεύεις; Εσύ δεν περιέφερες αυτό το κορμί σαν γνήσια και διονυσιακή κατάφαση της ζωής της ίδιας; Πως να μπορέσω εγώ ο έρμος να σχολιάσω το κενό σου βλέμμα μπροστά σε αυτή την αφροδίσια φρενίτιδα, μπροστά σε αυτό λίκνισμα που καλεί σε βαθιά και ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία, σε επάνοδο στην αρχαία και στοιχειακή ενότητα; Θα μπορούσα να συνεχίσω να αραδιάζω προϊόντα κλεψίτυπης φιλοσοφίας και βαθειάς συσσωρευμένης κάβλας αλλά νομίζω ότι ο Ευάγγελος, που μάλλον πρώτος από εμάς αναγνώρισε ότι δεν διαλέγουμε αλλά μας διαλέγουν είναι πλέον αρμόδιος να μιλήσει για λακάκια σχηματιζόμενα απάνω σε γυναικεία κορμιά και για τη βαθειά και ουσιαστική μέσω της ανταλλαγής των σωματικών υγρών επικοινωνία.