Τελικά η θητεία είναι ένας παράδεισσος!!!
Κάτσε μην βιάζεστε να πείτε τι μας λέει πάλι αυτός ο Θάκης..
Εδώ έκραζε κάτι πουτανίτσες και μας μίλαγε για τις χειρότερες του στιγμές και τώρα
μας μιλάει για παραδείσους?? Ναι αμέ!
Ο στρατός είναι ένας παράΔεισσος για όσους θέλουν να κάνουνα τη Διατριβή τους
σε κάθε είΔους ψυχικά ισσόρροπο (αν μπορούμε να το πούμε αυτό) και ανισσόρροπο χαρακτήρα! ΕΔώ θα βρείς τα πάντα!
Και εΔώ είναι το σημείο που θέλω να σταθώ λιγάκι παραπάνω παρατηρώντας τις Διάφορες καταστάσεις που ΔιαΔραματίζονται γύρω μου...
Ποιός είναι τελικά ανώτερος και ποιός κατώτερος σε τούτο εΔώ το μπουρέλο που με
έβαλαν να ζώ? Υπάρχει μήπως ισσότητα? (Για κανένα λόγο...)
Είσαι καλός στο να φτιάχνεις καφέΔες φίλε μου! οκ... Κάνε μόκο και συνέχισε έτσι τη Δουλίτσα σου φτιάχνοντας τα καφεΔάκια των φαντάρων και μη μιλάς..
Αν πάλι Δέν είσαι καλός στο να φτιάχνεις καφέΔες παραΔέξου ότι ο άλλος τους κάνει καλύτερα και σκάσε, η απλά προσπάθησε να τον ξεπεράσεις στην τέχνη του! Δεν είσαι χειρότερος αμα Δεν μπορείς, είσαι απλά καλύτερος αν απλά το παραΔεχτείς και το αναγνωρίσεις!
Επίσης αμα είσαι στην πρώτη κατηγορία μην το υπερηφανευτείς ποτέ σου γιατι θα βρεθεί μια μέρα ένα τσουτσέκι απο το πουθενά και θα στα μπουκώσει στο στόμα! Και τότε η πτώση θα είναι μεγάλη....
Αυτό είναι ένα απλό παράΔειγμα... Αν το πάρεις και το μεταφράσεις στην real life που λένε και στο χωριό μου θα Δείς οτι ισχύει σε πάρα πολλούς τομείς και για κάποιους λιγότερο στενόμυαλους θα μπορούσε να γίνει ευαγγέλιο!
Όλοι είμαστε καλοί σε κάτι, να το ξέρουμε, να το αναγνωρίζουμε στον ευτό μας χωρίς να γινόμαστε σπάζες για τους άλλους και ΠΑΝΤΑ να κρατάμε και την πισινή μήπως τελικά ΔΕΝ ειμαστε αυτό που νομίζουμε!
Με σεβασμό
Στρ(ΠΒ) Θάκης
και γεννηθήτω φως . . .
Κοίτα τι σούναι καμμιά φορά κένα παραμυθάκι που μας μάθανε το στοιχειώσαμε μύθους και κατάρες το τυλίξαμε μυστικά ψιθύρους, αράχνες υφάντρες κείπαμε στο φεγγάρι το στολίσει χλωμάδες και δροσούλες. Νάσου που ρίζωσε και πέταξε μπουμπούκια μυρωδάτα μέσαπο μυαλά μυστήρια, καρκιούλες σκοτεινές και βάλθηκα να το βαφτίξω. σύμβολα το ζώσω, νογήματα μεάλα, μπας και σας πείσω οτι ο Κόσμος από σας κρατιέται κιοτι σεις τον σπρώχνετε και πάει. φωτιά ποκείνη που δεσβήνει σας φωτίσω τις λεξούλες ποκείνες τις πρώτες που γραφτήκαν να διαβάστε λίγο πριν τυφλωθούν τα ματάκια σας. φωνούλα να κράξετε τόνομά σας νακουστεί πριν ξεχάσετε πως σας λένε. σας γυμνάσω τα μπρατσάκια τους Ουρανούς βαστήξετε να νιώστε μεγάλοι και σπουδαίοι λίγο πριν πέσουν να σας πλακώσουν.
ἡ Κηρ (τῆς Κηρός) = η θεά του θανάτου ή της μοίρας, όθεν το πεπρωμένον, ο θάνατος, ο όλεθρος. Κηριτρεφείς άνθρωποι = οι τρεφόμενοι μετά της Κηρός.
Κηραίνω = καταστρέφω, κεραϊζω
κηρεσσιφόρητος = ο φερόμενος υπό των Κηρών (= των Μοιρών)
το Κῆρ (του κῆρος, συνηριμένο εκ του κέαρ) = η καρδιά
κήροθι = από καρδιάς, με όλη μου την καρδιά
ο κηρός = ο κηρός των μελισσών, κήρινθος = τροφή των μελισσών
το κήρωμα = παν κατασκευασμένον εκ κηρού
κηρύσσω (παθ. μέλλοντας: κηρυχθήσομαι) = αγγέλω, εξυμνώ, εγκωμιάζω, δημόσια
κῆρυξ (του κήρυκος) = καθόλου δημόσιος αγγελιαφόρος. Κύριον έργον των κηρύκων ήτο να συγκαλούν την Συνέλευσιν. Ούτοι εκράτουν το λεγόμενον Σκήπτρον. Εθεωρούντο πρόσωπα ιερά και απαραβίαστα ως διατελούντες υπό την προστασίαν του Διός.
καρκαίρω = αντηχώ
σκήπτρον (δωρ. σκάπτον) = ράβδος, βακτηρία. Σκήπτρον επίσης ελάμβανον από των χειρών του κήρυκος οι εγειρόμενοι δια να ομιλήσουν (κατά τις συνελεύσεις). Σκηπτούχος, σκηπτοβάμων, σκηπτροφόρος, ομηρ.: σκηπάνιον
Φτού σου μωρέ μαθάκια μου // πλέξε ψυχούλα υφάντραμου
μαθάκιανθρωποφάγα // τοστραφτερόν ιστόνα
Μαθάκια πλήρη ονείρατα // νάρθου ποδώ οι λαχτάρες μου
ανοίξτε νακοιτάτε // ντυμένες αραχνούλες
ἡ Κηρ (τῆς Κηρός) = η θεά του θανάτου ή της μοίρας, όθεν το πεπρωμένον, ο θάνατος, ο όλεθρος. Κηριτρεφείς άνθρωποι = οι τρεφόμενοι μετά της Κηρός.
Κηραίνω = καταστρέφω, κεραϊζω
κηρεσσιφόρητος = ο φερόμενος υπό των Κηρών (= των Μοιρών)
το Κῆρ (του κῆρος, συνηριμένο εκ του κέαρ) = η καρδιά
κήροθι = από καρδιάς, με όλη μου την καρδιά
ο κηρός = ο κηρός των μελισσών, κήρινθος = τροφή των μελισσών
το κήρωμα = παν κατασκευασμένον εκ κηρού
κηρύσσω (παθ. μέλλοντας: κηρυχθήσομαι) = αγγέλω, εξυμνώ, εγκωμιάζω, δημόσια
κῆρυξ (του κήρυκος) = καθόλου δημόσιος αγγελιαφόρος. Κύριον έργον των κηρύκων ήτο να συγκαλούν την Συνέλευσιν. Ούτοι εκράτουν το λεγόμενον Σκήπτρον. Εθεωρούντο πρόσωπα ιερά και απαραβίαστα ως διατελούντες υπό την προστασίαν του Διός.
καρκαίρω = αντηχώ
σκήπτρον (δωρ. σκάπτον) = ράβδος, βακτηρία. Σκήπτρον επίσης ελάμβανον από των χειρών του κήρυκος οι εγειρόμενοι δια να ομιλήσουν (κατά τις συνελεύσεις). Σκηπτούχος, σκηπτοβάμων, σκηπτροφόρος, ομηρ.: σκηπάνιον
Φτού σου μωρέ μαθάκια μου // πλέξε ψυχούλα υφάντραμου
μαθάκιανθρωποφάγα // τοστραφτερόν ιστόνα
Μαθάκια πλήρη ονείρατα // νάρθου ποδώ οι λαχτάρες μου
ανοίξτε νακοιτάτε // ντυμένες αραχνούλες
Αρχείο
-
►
2010
(14)
- ► Οκτωβρίου 2010 (3)
- ► Νοεμβρίου 2010 (3)
- ► Δεκεμβρίου 2010 (8)
-
▼
2011
(28)
- ► Ιανουαρίου 2011 (6)
- ▼ Φεβρουαρίου 2011 (8)
- ► Μαρτίου 2011 (3)
- ► Απριλίου 2011 (1)
- ► Μαΐου 2011 (3)
- ► Σεπτεμβρίου 2011 (2)
- ► Οκτωβρίου 2011 (1)
- ► Νοεμβρίου 2011 (2)
- ► Δεκεμβρίου 2011 (2)
-
►
2012
(3)
- ► Φεβρουαρίου 2012 (1)
- ► Μαρτίου 2012 (2)
Sublimation is the transformation of unwanted impulses into something less harmful. This can simply be a distracting release or may be a constructive and valuable piece of work.
ΑπάντησηΔιαγραφήWhen we are faced with the dissonance of uncomfortable thoughts, we create psychic energy. This has to go somewhere. Sublimation channels this energy away from destructive acts and into something that is socially acceptable and/or creatively effective.
Many sports and games are sublimations of aggressive urges, as we sublimate the desire to fight into the ritualistic activities of formal competition.
Sublimation is probably the most useful and constructive of the defense mechanisms as it takes the energy of something that is potentially harmful and turns it to doing something good and useful.
Freud believed that the greatest achievements in civilization were due to the effective sublimation of our sexual and aggressive urges that are sourced in the Id and then channeled by the Ego as directed by the Super ego. In his more basic musings, he considered such as painting as a potentially sublimated desire to smear one's own faeces.
Sublimation is one of Anna Freud's original defense mechanisms.