τα λέει η ζωή καλά και εμείς τα μαθαίνουμε μέρα με τη μέρα
ανοίγουμε τα μάτια μας κάθε πρωί και γνωρίζουμε τον κόσμο
ο χρόνος κυλά ο κόσμος γυρίζει...αλλάζει...μεταμορφώνεται....αλλά....
τι κι αν αλλάζουν οι εποχές μικρέ μου η ψυχή του ανθρώπου δεν αλλάζει
χάθηκες μικρέ ταξιδιάρη (;) και κουβαλάς στην πλάτη μόνο εικόνες απ΄τα ταξίδια σου
πότε βουνό με πλαγιές απότομες πότε κοιλάδες και κάμποι απέραντοι
πότε θάλασσες φουρτουνιασμένες πότε θάλασσες γαληνεμένες
πότε η ψυχή μας ραγισμένη...άλλοτε σιμά μας όμορφα πρόσωπα με......
μάτια που γελάνε ,πότε άραγε να κλαίνε (;)
για πες μου μικρέ μου,κάτι όμορφο ,δεν θέλω πια αυτά τα σύννεφα...
που μόνο βροχή φέρνουν στον ουρανό μου.
μίλα μου για τις αψιλές κορφές που καμαρώνουν το κορμί της
μίλα μου για τις απέραντες γλυκιές θάλασσες που βρέχουν την αγκαλιά της
μίλα μου για τους βυθούς που κρύβει αχ ποιος βουτάει εκεί για να χαθεί στις ομορφιές και στα σκοτάδια που είναι κρυμμένα στης ψυχής και στου κορμιού της τα κρυφά τα μονοπάτια τα υγρά.
"της δάφνης φύλλα θα μασήσω σαν την Πυθία
και αφού πλαγιάσω και γλυκά ονειρευτώ
τα μέρη αυτά όπου ποθώ θα επισκεφτώ
και σαν σκιά θα φτάσω εκεί
και απ΄τα λακάκια της νερό απ΄την Κασταλία
γουλιά γουλιά θα σκύψω θα πιώ
και αφού ταξίδι κάνω και εκεί ξημερωθώ
πάλι πίσω θα με βγάλει ο δρόμος να γυρίσω
μα το νου και τη λαλιά μου θα έχω χάσει
μικρό παιδί στην αγκαλιά της θα γίνω αν βρεθώ" .
μα είναι η φωνή που ακούω στο σκοτάδι....μη λες πολλά θα κουραστείς στο τέλος....
θέλω τα μάτια του ήλιου να στεγνώσουν τη νωπή αυτή γη
να βγούμε ξυπόλυτοι να τρέξουμε,να μην υπάρχει τίποτα που να μας κάνει το βήμα μας βαρύ
Το μαντείο τον Δελφών, όπως μπορεί να επιβεβαιώσει ο στερεοελλαδίτης γάκης βρίσκεται στον Νομό Φωκίδας και ήταν κτισμένο σε μια κλιτυ του Παρνασσού, κάτω από τους βράχους των Φαιδριάδων. Εκεί υπήρχε ο ομφαλός της γης, το στόμα της γης, χάσμα που έβγαζε ψυχρούς ατμούς και η Κασταλία πηγή, την οποία φύλαγε (θάκη άκου) ο δράκοντας Πύθων ! Και για όσους δε χύσατε ακόμα, το ιερό ήταν αρχικά αφιερωμένο στον Ποσειδώνα και στην Γη. Ο Απόλλωνας όμως ήρθε και σκότωσε τον Πύθωνα, γιαυτό ονομάστηκε και Πύθιος και τσίμπησε και το ιερό. Τους χρησμούς έδινε μια ιέρεια, η Πυθία σε ακατάληπτους εξάμετρους στίχους που αποκρυπτογραφούσαν οι ιερείς. Πρώτη Πυθία ήταν η Φημονόη και πάνω στα λυτά της τα μαλλιά φωλιάζαν λαμπιρίδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο τελευταίο πράγμα που ήθελε ίσως ο λάκης να καταφέσει ήταν ένα μάθημα ιστορίας αλλά εγώ δε μπορώ να αφήσω τον μικρό αρχαιολάγνο που κρύβει μέσα του και κατά ριπές μας εξαπολύει στιγμές-στιγμές ατάιστο. Ίσα-ίσα του προτείνω το επόμενο μυθολογικό θέμα που θα καταπιάσουμε να είναι η λατρεία του Πάνα και του Πριάπου, χάρη στην οποία εκχυδαΐστηκε το σύμβολο του φαλλού. Και κάνω τράπα ευθύς στο β' ενικό για να σου ζητήσω συγγνώμη λάκη που δεν κατάφερα -ίσως λιποψυχίας ένεκα- να σταθώ στην αγκαλιά και στο σάρκινο δισκοπότηρο του οποίου τα ζουμιά τόσο ευλαβικά μεταλαμβάνεις, αλλά λίγο οι Χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Παπαδιαμάντη, λίγο ο κεφάλας που με έστησε το πρωί, λίγο η υπόκλιση του σύμπαντος να προσκυνήσει τη γέννηση του υιού της απωλείας κανάκη, πολύ το αποτυχημένο καινούργιο cd του μάλαμα, βάρυναν την ασπίδα μου και έριψα αυτήν. switch to β' πληθυντικό: Είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα περδί, πήραμε καβλοπάπαρα ζεστά. Γκαμιόλη !
ΑπάντησηΔιαγραφήλάκη νομίζω ότι αύτη είναι η καλύτερη σου ανάρτηση, καλύτερη και από τον πίνακα...τουλάχιστον στο βαθμό του δικού μου γούστου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε και συνάδελφέ μου βάκη μπορώ να επιβεβαιώσω ότι βρίσκεται στη Φωκίδα το μαντείο των Δελφών...Πόσο μάλλον όταν η καταγωγή μου από τη μεριά του πατέρα μου είναι από τη φωκική πόλη Πανοπεύς. Ο Πανοπέας ήταν γιός του Φώκου και πατέρας του Επειού ο οποίος, σύμφωνα με τον Όμηρο, σχεδίασε τον Δούρειο Ίππο (Ίσως ο Στέλιος να πήρε κανά γονίδιο από εκεί(!!)). Εκτός από τον Επειό, ο Πανοπέας συννέχισε να σπέρνει αβέρτα παιδιά. Η κόρη του, η πανέμορφη Αίγλη ήταν ένα λουλούδι, γι αυτό την καβάτζωσε αμέσως ο Θησέας και της έβαλε στεφάνι. Ο Πανοπέας βρίσκονταν πάνω στην αρχαία οδό που ένωνε τη Θήβα με τους Δελφούς. Στον παρακείμενο χείμαρρο της πόλης και από την λάσπη αυτού, ο Τιτάνας Προμηθεύς, πατέρας του Δευκαλίωνα (βασιλιά της Φθίας), έπλασε, σύμφωνα με τον μύθο, τους πρώτους ανθρώπους. Ο Παυσανίας από τις περιηγήσεις του,αναφέρει ότι στην εποχή του αισθάνθηκε, την παραμένουσα ακόμη εκ του γεγονότος, οσμή ανθρωπίνης σάρκας...Στην ευρύτερη περιοχή του Πανοπέα και των Δελφών, κάτω από τη σκιά του Παρνασσού, ο Δευκαλίων και η Πύρρα δημιούργησαν τους πρώτους Έλληνες από τα οστά της μητέρας Γης, τις πέτρες. Από το "Πανόπειον Πεδίον" ξεκινά "ημερούν τους ανθρώπους", δηλαδή τον εκπολιτισμό τους ο Απόλλωνας.
Στον καλλίχορον Πανοπέα, σύμφωνα με τον Όμηρο πάλι, οι μόρφες (απ' το πεντάμορφες) Θυιάδες έκαναν μια στάση, ερχόμενες από την Αττική για τις γιορτές του Διονύσου που κατέληγαν στο Κωρύκειο Άντρο του Παρνασσού. Στο χωριό μου έστηναν τους χορούς τους και συνέχιζαν για να ανταμώσουν με τις δάδες τους στον Παρνασσό (ίσως) τις Βάκχιδες Νύμφες. Εκεί μετέφεραν τη σωρό του νεκρού Διονύσου και μετά την περιφορά του, γιόρταζαν την επερχόμενη ανάστασή του...
Μπορούμε να κανονίσουμε να πάμε καμιά μέρα στον Πανοπέα, να δούμε τα Κυκλώπεια τείχη του και να αναρωτηθούμε αν έχει δίκιο ο μπούφος ο Χαρδαβέλας που τον θεωρεί ενεργειακο τόπο!!!
..μας γάμησες το σπίτι γάκη μου !!! μπορώ -με όλο το θάρρος που σου έχω- να κλάψω στην ποδιά του μπαμπά σου και όλων των προγόνων του και να σκάψω μετά ένα λάκκο στο χωριό του για να μπω μέσα να πεθάνω για λίγο?
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω ότι αύτη είναι η καλύτερη σου ανάρτηση, καλύτερη και από το προσκλητήριο της λευτερίας...τουλάχιστον στο βαθμό του δικού μου γούστου.