δεν ξέρω αν σου έχουν μιλήσει ποτέ για την παύση στην μουσική
άκου την έχει κάτι να πει,άκου την μαγεία της....
έχεις μιλήσει ποτέ τα λόγια της ψυχής με τα μάτια που κλαίνε ;
αυτό τον πόνο σε δίδασκε, αυτό τον καημό
είναι παιδί της ψυχής και του πόνου
γεννάται όταν και κάθε που είσαι μόνος σου και ξεσπάς
όπως το κενό στην ψυχή έτσι και αυτή στην μουσική
μα φέρνει συγκίνηση και αγαλλίαση
πόνεσε καρδούλα μου ,πόνεσε και χτύπα.....
σε μουσικές που δεν έχουν μέτρο
ταξίδεψε στα ταξίμια
στους μουσικούς δρόμους και στου μυαλού τα μονοπάτια
όχι σαν ''τους αλήτες'' αλλά σαν τους στεναγμούς που....
μέσα στα χρόνια γυρνούν και έρχονται από την Ανατολή
μέσα σε ένα άνεμο ζεστό και ξηρό που σαν περνά σε χαϊδεύει
φορτωμένος με κόκκους λεπτούς της ερήμου, Χασμίν
αυτή η άηχη μελωδία σου φέρνει τον καημό στα αυτιά σου
για να σε κάνει να ονειρευτείς
αυτά που δεν θα δεις και αυτά που δεν έκανες κτήμα σου
μικρό παραμυθάκι αρχινάς κάθε που χαράζει
μέσα στο μυαλό μου κάνεις την πίκρα στεναγμό....
μια μαγεμένη χώρα ,μια ανατολή.....
ένα χάραμα με ταξίμια και η φωνή
από τις προσευχές του Ιμάμη πάνω από έναν μιναρέ στην γη του προφήτη
και ο ήλιος ακόμη ανατέλλει στις καρδιές
και το ταξίδι είναι τόσο μακρύ
........μα που είναι η παύση ( ; )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου