Δέν ξέρω απο που να αρχίσω και που να τελειώσω διότι τα συναισθήματα είναι πολλά
άσχημα και ανάμεικτα συνάμα..
Υπηρετώ κι εγώ όπως όλοι γνωρίζουμε πλέον στον Ελληνικό στρατό και διάγω αν γένει ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης.. Μόλις δύο μήνες βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση και
ομολογώ ότι τις τελευταίες 3 μέρες νιώθω χειρότερα ακόμα κι απο τότε που χώρισα!
Συνεχίζοντας να διαφωνώ πάντα με το φίλο μας με τη μεγάλη μύτη περί στρατιωτικής θητείας αρχίζω να καταλαβαίνω πως ο στρατός είναι μία κατάσταση η οποία σε μαθαίνει πως να είσαι άχρηστος, αχάριστος, φυγόπονος, ρουφιάνος και πώς θα ξεφύγεις από κάποιο ανώτερο μπαμπούλα! Δέν είναι λογικό να ξυπνάς στις 3 τα ξημερώματα για να πάς να σταθείς μπροστά απο μία αποθήκη πυρομαχικών η οποία ΔΕΝ έχει πυρομαχικά! δεν είναι λογικό να πας να στέκεσαι μέσα στο κρύο και το αγιάζι σε μία πύλη ντυμένος σα φορτωμένη γύφτικη λατέρνα, η στιγμή που όλη η περίφραξη του στρατοπέδου είναι πιο τρύπια κι απο τις φόρμες και τα σώβρακα του Κανάκη! Είναι ένα θέατρο του παραλόγου που σου γαμάει την ψυχολογία και σε κάνει άχρηστο!
Υποσημείωση : Αυτά είναι τα συναισθήματά μου και οι απόψεις μου τώρα που σταμάτησα να κάνω κάτι χρήσιμο, να μαγειρεύω και απλά κάθομαι και περιμένω την ώρα να περάσει για να πάω να φυλάξω άδεια κτήρια που τη σαβούρα που έχουν ούτε παλιατζής δεν έρχεται να τη σηκώσει!
Σε χρησιμοποιούν όσο θέλουν και στο τέλος σε πετάνε έξω χωρίς ένα ευχαριστώ...
και γεννηθήτω φως . . .
Κοίτα τι σούναι καμμιά φορά κένα παραμυθάκι που μας μάθανε το στοιχειώσαμε μύθους και κατάρες το τυλίξαμε μυστικά ψιθύρους, αράχνες υφάντρες κείπαμε στο φεγγάρι το στολίσει χλωμάδες και δροσούλες. Νάσου που ρίζωσε και πέταξε μπουμπούκια μυρωδάτα μέσαπο μυαλά μυστήρια, καρκιούλες σκοτεινές και βάλθηκα να το βαφτίξω. σύμβολα το ζώσω, νογήματα μεάλα, μπας και σας πείσω οτι ο Κόσμος από σας κρατιέται κιοτι σεις τον σπρώχνετε και πάει. φωτιά ποκείνη που δεσβήνει σας φωτίσω τις λεξούλες ποκείνες τις πρώτες που γραφτήκαν να διαβάστε λίγο πριν τυφλωθούν τα ματάκια σας. φωνούλα να κράξετε τόνομά σας νακουστεί πριν ξεχάσετε πως σας λένε. σας γυμνάσω τα μπρατσάκια τους Ουρανούς βαστήξετε να νιώστε μεγάλοι και σπουδαίοι λίγο πριν πέσουν να σας πλακώσουν.
ἡ Κηρ (τῆς Κηρός) = η θεά του θανάτου ή της μοίρας, όθεν το πεπρωμένον, ο θάνατος, ο όλεθρος. Κηριτρεφείς άνθρωποι = οι τρεφόμενοι μετά της Κηρός.
Κηραίνω = καταστρέφω, κεραϊζω
κηρεσσιφόρητος = ο φερόμενος υπό των Κηρών (= των Μοιρών)
το Κῆρ (του κῆρος, συνηριμένο εκ του κέαρ) = η καρδιά
κήροθι = από καρδιάς, με όλη μου την καρδιά
ο κηρός = ο κηρός των μελισσών, κήρινθος = τροφή των μελισσών
το κήρωμα = παν κατασκευασμένον εκ κηρού
κηρύσσω (παθ. μέλλοντας: κηρυχθήσομαι) = αγγέλω, εξυμνώ, εγκωμιάζω, δημόσια
κῆρυξ (του κήρυκος) = καθόλου δημόσιος αγγελιαφόρος. Κύριον έργον των κηρύκων ήτο να συγκαλούν την Συνέλευσιν. Ούτοι εκράτουν το λεγόμενον Σκήπτρον. Εθεωρούντο πρόσωπα ιερά και απαραβίαστα ως διατελούντες υπό την προστασίαν του Διός.
καρκαίρω = αντηχώ
σκήπτρον (δωρ. σκάπτον) = ράβδος, βακτηρία. Σκήπτρον επίσης ελάμβανον από των χειρών του κήρυκος οι εγειρόμενοι δια να ομιλήσουν (κατά τις συνελεύσεις). Σκηπτούχος, σκηπτοβάμων, σκηπτροφόρος, ομηρ.: σκηπάνιον
Φτού σου μωρέ μαθάκια μου // πλέξε ψυχούλα υφάντραμου
μαθάκιανθρωποφάγα // τοστραφτερόν ιστόνα
Μαθάκια πλήρη ονείρατα // νάρθου ποδώ οι λαχτάρες μου
ανοίξτε νακοιτάτε // ντυμένες αραχνούλες
ἡ Κηρ (τῆς Κηρός) = η θεά του θανάτου ή της μοίρας, όθεν το πεπρωμένον, ο θάνατος, ο όλεθρος. Κηριτρεφείς άνθρωποι = οι τρεφόμενοι μετά της Κηρός.
Κηραίνω = καταστρέφω, κεραϊζω
κηρεσσιφόρητος = ο φερόμενος υπό των Κηρών (= των Μοιρών)
το Κῆρ (του κῆρος, συνηριμένο εκ του κέαρ) = η καρδιά
κήροθι = από καρδιάς, με όλη μου την καρδιά
ο κηρός = ο κηρός των μελισσών, κήρινθος = τροφή των μελισσών
το κήρωμα = παν κατασκευασμένον εκ κηρού
κηρύσσω (παθ. μέλλοντας: κηρυχθήσομαι) = αγγέλω, εξυμνώ, εγκωμιάζω, δημόσια
κῆρυξ (του κήρυκος) = καθόλου δημόσιος αγγελιαφόρος. Κύριον έργον των κηρύκων ήτο να συγκαλούν την Συνέλευσιν. Ούτοι εκράτουν το λεγόμενον Σκήπτρον. Εθεωρούντο πρόσωπα ιερά και απαραβίαστα ως διατελούντες υπό την προστασίαν του Διός.
καρκαίρω = αντηχώ
σκήπτρον (δωρ. σκάπτον) = ράβδος, βακτηρία. Σκήπτρον επίσης ελάμβανον από των χειρών του κήρυκος οι εγειρόμενοι δια να ομιλήσουν (κατά τις συνελεύσεις). Σκηπτούχος, σκηπτοβάμων, σκηπτροφόρος, ομηρ.: σκηπάνιον
Φτού σου μωρέ μαθάκια μου // πλέξε ψυχούλα υφάντραμου
μαθάκιανθρωποφάγα // τοστραφτερόν ιστόνα
Μαθάκια πλήρη ονείρατα // νάρθου ποδώ οι λαχτάρες μου
ανοίξτε νακοιτάτε // ντυμένες αραχνούλες
Αρχείο
-
►
2010
(14)
- ► Οκτωβρίου 2010 (3)
- ► Νοεμβρίου 2010 (3)
- ► Δεκεμβρίου 2010 (8)
-
▼
2011
(28)
- ▼ Ιανουαρίου 2011 (6)
- ► Φεβρουαρίου 2011 (8)
- ► Μαρτίου 2011 (3)
- ► Απριλίου 2011 (1)
- ► Μαΐου 2011 (3)
- ► Σεπτεμβρίου 2011 (2)
- ► Οκτωβρίου 2011 (1)
- ► Νοεμβρίου 2011 (2)
- ► Δεκεμβρίου 2011 (2)
-
►
2012
(3)
- ► Φεβρουαρίου 2012 (1)
- ► Μαρτίου 2012 (2)
Γεια σου θάκη λεβεντιά! Δεν είχα ποτέ τη διάθεση να είμαι αμερόληπτος, το αυτό θα πράξω και τώρα: Ο στρατός είναι χαμένος χρόνος, ένα ιστορικό κατάλοιπο χωρίς λογική, ένα άχρηστο πράμα, μια μαλακία και μισή κατά το κοινώς λεγόμενον. Δυο μέρες πριν πάμε ο Λύσανδρος το είχε πει πολύ όμορφα, ''μην ανησυχείς μια παράσταση είναι''. Άντε και από μεθαύριο θα παίζω στην παράσταση του Βόλου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: το μόνο που ενδεχομένως σώζει την κατάστα μέχρι τώρα είναι ο Παπαδιαμάντης
Πεταμένα χιλιάρικα είναι όλοι τους... ίσως άμα το σκεφτόμουν ξανά να επέλeγα την εναλλακτική θητεία με κοινωνικού χαρακτήρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήσε λίγο καιρό ίσως διαπιστώσετε ότι και ο τιτανικός δεν τα πήγαινε καλά με τα παγόβουνα
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτός ο βάκης όλο εξυπνάδες λέει. μέλι μέλι και τηγανίτα τίποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήgeorge 7
παράσταση είναι,θα περάσει....
ΑπάντησηΔιαγραφή